Και μπορεί οι περισσότεροι να ανέμεναν την δεύτερη καραντίνα, όμως η υλοποίησή της φέρνει δυσκολίες τόσο στα ζευγάρια όσο και σε όλη την οικογένεια. Το μούδιασμα και ο φόβος της πρώτης καραντίνας για την πρωτόγνωρη κατάσταση μετατράπηκε πλέον σε απογοήτευση θυμό, αγωνία και αβεβαιότητα, όπως είπε χαρακτηριστικά η κ. Νέλη Τσοπουρίδου, ψυχολόγος, η οποία μίλησε στο Ράδιο ΕΝΑ και στον Δημήτρη Καρεκλίδη για τους τρόπους διαχείρισης αυτής της νέας κατάστασης του εγκλεισμού στο σπίτι.
«Η δεύτερη καραντίνα έχει φέρει πολύ διαφορετικά συναισθήματα από την πρώτη. Είναι σημαντικό να αποκτήσουμε έναν εσωτερικό έλεγχο γιατί είναι πιο επιβαρυμένη η κατάσταση συναισθηματικά, γιατί περάσαμε και μία πρώτη καραντίνα και γιατί δεν γνωρίζουμε πότε θα τελειώσει αυτή η περιπέτεια που βιώνουμε όλοι μας. Αυτή την περίοδο τα έντονα συναισθήματα που νιώθουμε έχουν να κάνουν με απογοήτευση, θυμό, αγωνία και αβεβαιότητα λόγω και της οικονομικής κατάστασης και της εργασίας, που έχουν διαδεχθεί το άγχος μας σε αντίθεση με το πρώτο lockdown που ήταν το μούδιασμα, το σοκ, ο φόβος για την πρωτόγνωρη κατάσταση. Αυτά τα συναισθήματα βιώνουν οι άνθρωποι μέσα στο σπίτι και πολλές φορές δυσκολεύουν και τη συγκατοίκηση. Οι άνθρωποι πρέπει να μένουμε σε επαφή με τα συναισθήματά μας γιατί έχουμε την τάση όταν δυσκολευόμαστε να τα κρύβουμε κάτω από το χαλί», τόνισε η κ. Τσοπουρίδου δίνοντας πρακτικές συμβουλές για το πως μπορούμε να διαχειριστούμε τη νέα καθημερινότητα.
Συντονισμός στο «εδώ και τώρα»
Η ίδια επεσήμανε πως πρέπει να μείνουμε συντονισμένοι στο παρόν, στο «εδώ και τώρα» και να μην μπαίνουμε στη διαδικασία να σκεφτόμαστε πως θα είναι τα πράγματα στο μέλλον. «Σε δύο μήνες θα έχω δουλειά; Σε τρεις μήνες πως θα είναι η κατάσταση; Και πόσα lockdown θα έρθουν ακόμα; Τέτοιοι είδους σκέψεις όσο αναπόφευκτες κι αν είναι κι έρχονται συνέχεια στο μυαλό, αν τις δίνουμε χώρο και τις σκεφτόμαστε στο τώρα μας , είναι κάτι που μπορεί να μας αποσυντονίσει και να μας δυσκολέψει πάρα πολύ.
Οπότε μένουμε προσηλωμένοι στο εδώ και τώρα και με κάποιο τρόπο κάνουμε πιο διαχειρίσιμα τα πράγματα», τόνισε.
Εκτός όμως από το παρόν που πρέπει να διαχειριστούμε και να σκεφτόμαστε, η κ. Τσοπουρίδου ανέφερε πως θα ήταν βοηθητικό να κάνουμε μία λίστα με όσα μας δυσκολεύουν και να δούμε ποια είναι στον έλεγχο μας και μπορούμε να κάνουμε κάτι γι’ αυτά και ποια δεν είναι στον έλεγχό μας .
«Μένω εστιασμένος σ’ αυτά που είναι στον δικό μου έλεγχο, που μπορώ να κάνω κάτι με αποτέλεσμα να κάνω πιο διαχειρίσιμα τα πράγματα. Πολλές φορές βιώνουμε μεγάλο άγχος και πίεση για πολλά πράγματα που δεν μπορούμε να ελέγξουμε, όπως πότε θα λήξει η καραντίνα, τι μέτρα θα παρθούν, εάν οι διπλανοί μας ακολουθούν τα μέτρα. Δίνοντας μεγάλο χώρο στην καθημερινότητά μας σε αυτά τα κομμάτια νιώθουμε αδύναμοι , ανίκανοι να αντιδράσουμε και χάνουμε τη συναισθηματική μας δύναμη», υπογράμμισε.
Κανόνες και στο σπίτι
Εκτός όμως από τις σκέψεις μας θα πρέπει να βάλουμε κανόνες και στο σπίτι, έτσι ώστε η οικογένεια να έχει τους ρυθμούς της, να έχει ένα πρόγραμμα, προκειμένου να μην υπάρχουν εντάσεις και η συμβίωση να γίνει ευκολότερη. Η κ. Τσοπουρίδου επεσήμανε πως είναι λογικό ο εγκλεισμός να φέρνει εντάσεις γιατί τα πράγματα ενώ πριν τα διαχέομαι σε όλη μας τη μέρα και σε διάφορους χώρους, τώρα συσσωρεύονται σε κάποια τετραγωνικά ενός σπιτιού, ενώ οι περισσότεροι ζούμε με άλλους και πρέπει να βρούμε καλύτερους τρόπους συμβίωσης.
Πολλές εντάσεις στην οικογένεια έρχονται τώρα εξαιτίας της τηλεργασίας των γονιών, της τηλεκπαίδευσης των μαθητών και της διαχείρισης αυτής της νέας πραγματικότητας μέσα στο σπίτι.
«Επειδή δουλεύουν πολλοί με τηλεργασία για να γίνει πιο βιώσιμο το περιβάλλον πρέπει να δημιουργήσουμε ώρες εργασίας. Δεν πρέπει να είναι ατελείωτο το ωράριο εργασίας όταν μένουμε σπίτι. Θα πρέπει να δημιουργήσουμε συγκεκριμένο εργασιακό ωράριο, που θα πρέπει να φροντίσουμε να τηρούμε. Να έχουμε έναν χώρο στο σπίτι, έστω και πολύ μικρό και πηγαίνοντας εκεί να ξέρει και η υπόλοιπη οικογένεια ότι ο γονιός δουλεύει και να το σέβεται και η υπόλοιπη οικογένεια. Βοηθά και στα παιδιά να βάλουμε όρια, ότι ο γονιός δουλεύει και δεν είναι διαθέσιμος», σημείωσε η ίδια.
Σε ότι αφορά τα παιδιά και τη διαχείρισή τους η ψυχολόγος τόνισε τη σπουδαιότητα των ορίων και των κανόνων. Μπορεί λοιπόν τα παιδιά να έχουν πάρει μία γεύση από την πρώτη καραντίνα, όμως χρειάζεται και επανάληψη των ορίων και των κανόνων του σπιτιού.
«Είναι σημαντικό οι γονείς να θέσουν τους κανόνες και να τους ακολουθήσουν τα παιδιά και μπορεί αυτό να το έχουν ζήσει ξανά αλλά χρειάζεται πάνα επανάληψη, ότι δεν είμαστε σπίτι όπως ήμασταν πριν 1,5 μήνα και είναι σημαντικό να ξέρουν ποιος δουλεύει που, που γίνονται τα μαθήματα, ποιες ώρες θα φάει η οικογένεια, ποιες ώρες είναι ώρες ξεκούρασης. Είναι απλά αλλά σημαντικά για να μην υπάρχουν εντάσεις.
Χρειάζεται πρόγραμμα και ειδικά όταν υπάρχουν παιδιά. Χρειάζεται πρόγραμμα και κανόνες για να επιβιώσουν κι όπως έχουν μάθει στο σχολείο για να λειτουργούν, που έχουν ένα πρόγραμμα, χρειάζεται και στο σπίτι να υπάρχουν αυτοί οι κανόνες», εξήγησε.
Δίνουμε χώρο και στην ιδιωτικότητα του συντρόφου μας
Σύμφωνα με την κ. Τσοπουρίδου η συνεύρεση και η σεξουαλική ζωή ενός ζευγαριού είναι πολύ σημαντική γι’ αυτό και όπως σημείωσε πολλά ζευγάρια που δεν έμεναν μαζί, μπήκαν στη διαδικασία της συγκατοίκησης και επέλεξαν να περάσουν μαζί την καραντίνα. Η καραντίνα όμως είναι μία μεγάλη πρόκληση για όλους. Και για παντρεμένα ζευγάρια και για μη, γιατί θα πρέπει να βρουν μια ισορροπία μεταξύ του «μαζί» και του «χώρια».
«Ενώ μέχρι τώρα το μαζί ήταν όταν είμασταν σπίτι ή κάναμε κάτι μαζί και το χώρια όταν δουλεύαμε ή είχαμε κάποιες δραστηριότητες ξαφνικά όλο αυτό είναι μέσα στο σπίτι.
Η ανάγκη για ιδιωτικότητα είναι κάτι που πρέπει να βρουν τα ζευγάρια μαζί και να το σεβαστεί ο ένας για τον άλλο. Για παράδειγμα εάν κάποιος χρειάζεται να δουλέψει, να γυμναστεί, να μιλήσει με φίλους ακόμη και να δει μια ταινία μόνος, η ανάγκη αυτή πρέπει να γίνει δεκτή , να γίνει σεβαστή αλλιώς δημιουργούνται συναισθηματικές πιέσεις και εντάσεις», συμβούλευσε τέλος η κ. Τσοπουρίδου.
