Διάλογοι από την καθημερινότητα ενός ψυχοθεραπευτή (vol. 9)

-Αυτό που κρατάω από όλο αυτό, είναι το ποσό κοντά με έφερε με τους γείτονες μου, όταν αδειάζαμε όλοι μαζί το υπόγειο της πολυκατοικίας μας από τα νερά. Αλλά και στην δουλειά δέθηκα περισσότερο με τους συναδέλφους μου, όταν προσπαθούσαμε να σώσουμε το γραφείο .

………………….

-Πως ένιωσες με όλα αυτά, ρώτησα τον Φ., αφού τον άκουσα να μου περιγράφει, πως καθάρισε το σπίτι του από τις λάσπες και μετά βοήθησε εθελοντικά και στα σπίτια των υπολοίπων γειτόνων.

-Δεν είμαι δεδομένος! Είμαι πολύ λίγος. Άκουγα βοήθεια και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα, μου απάντησε. Για να προσθέσει μόνος του λίγο παρακάτω: Ήμουν δυνατός τελικά ! Δεν ήξερα ότι κρύβω τέτοιες δυνάμεις μέσα μου! Έχω αποδεχτεί την κατάσταση και πλέον θέλω να μιλάω με ελπίδα για τις επόμενες μέρες! Σημασία τώρα έχει το αύριο !

……………………………….

Τελικά τι μένει, όταν αρχίζεις να αμφιβάλεις για όλες τις σταθερές και τα δεδομένα σου, σκεφτόμουν στο γυρισμό για το σπίτι. Η απάντηση μου ήρθε, μέσα από όσα έχετε μοιραστεί μαζί μου όλες αυτές τις μέρες στο γραφείο .

Αυτό που μένει είναι:

Η #ψυχική_ανθεκτικότητα που χτίσαμε. Η δύναμη που αποδείξαμε στον εαυτό μας ότι διαθέτουμε, τα όρια μας που τα ξεπεράσαμε, διευρύνοντας τα. Την ίδια στιγμή που αντιμετωπίζεις μια τέτοια σοβαρή πρόκληση, κερδίζεις τη γνώση ότι λίγα πράγματα σου απομένουν πια, που θα μπορούσαν να σε λυγίσουν.

Η #αλληλεγγύη. Η ανάγκη μας να αισθανθούμε χρήσιμοι, να δράσουμε, να αισθανθούμε ότι ανήκουμε σε μια ομάδα με έναν κοινό σκοπό, μας έφερε κοντά και μας απ-έδειξε για άλλη μια φορά, ότι ο άνθρωπος χρειάζεται τον άνθρωπο για να ευημερεί.

Ο επαναπροσδιορισμός του #νοήματος της ζωής μας.

“Θα φροντίσω να απολαμβάνω την κάθε στιγμή Ευγενία, μου είπε ο Φ. Όσα ζούμε, οι εμπειρίες μας και τα ταξίδια μας, είναι τα μόνα που δεν μπορεί να μας πάρει κανείς. Η υλική περιουσία είναι τόσο εύθραυστη τελικά κάποιες φορές.”

Η #ευγνωμοσύνη. Ναι, ναι, όσο περίεργο και αν σας φαντάζει, στην ερώτηση μου” πως είσαι”, σχεδόν όλοι απάντησαν: “Ευτυχώς έσωσα το αμάξι”, “ευτυχώς πλημμύρισε μόνο το υπόγειο”, “ευτυχώς ζω… “

Όσο για τα δικά μου συναισθήματα ευγνωμοσύνης: “Είμαι τόσο τυχερή που κάνω αυτή τη δουλειά!”

Καλό και γαλήνιο βράδυ σε όλους!

Ευγενία Σαββίδου

Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας

Οικογενειακή-Συστημική Ψυχοθεραπεύτρια

Εστιασμένη σε λύσεις Life Coach