Βιβλία αυτοβελτίωσης υπάρχουν χρόνια τώρα. Αλλά πότε πριν δεν με ενοχλούσε τόσο ο όρος, όσο σήμερα. Ίσως γιατί δεν τα ονομάζαμε έτσι παλιότερα.
Και ο Καζαντζάκης ή ο Erich Fromm βιβλία αυτοβελτίωσης έγραψαν, μα δεν σου κουνούσαν το δάχτυλο, δεν θεωρούσαν ότι θα σε σώσουν με τις μαγικές συμβουλές τους, ούτε μάλλον διαφήμιζαν ότι αυτοί κατέχουν την αλήθεια, που εσύ αγνοείς.
Περισσότερο να προβληματίσουν προσπαθούσαν, να σε βάλουν να σκεφτείς, με τι συμφωνείς και με τι όχι, αναπτύσσοντας τη δική σου κριτική σκέψη.
Στο σήμερα έχουμε γεμίσει από βιβλία- οδηγούς ζωής, σε σημείο, που όποτε κάποιος συμβουλευόμενος μου, μου λέει πως διαβάζει ένα βιβλίο ψυχολογίας, η πρώτη μου σκέψη να είναι: ωχ!
Και μετά ήρθε το βιβλίο αυτό και είπε όλα όσα θα ήθελα να πω και εγώ! Σας το προτείνω με χαρά (και ανακούφιση που υπάρχει).
